Buenas Tardes

Buenas tardes amigos!!
Como estas?

We hebben de eerste 2 dagen van stage overleefd! Wat is het hier anders. We hoorden in Nederland dat ze hier zeiden dat ze voor liepen op ons, en dat de gezondheidszorg veel beter is. Nou ik kan jullie vertellen dat het een mooi verhaal is, wat ze zelf ook goed geloven, maar dat het tegendeel waar is. Ik wil nou niet meteen zeggen dat het hier onderontwikkeld is, want nee dat is ook niet zo. Ze kennen hier geen hygiene (het lukt me niet om de trema's er op te zetten..), in NL is het normaal dat wanneer je een kamer van een 'patient' binnenkomt je je handen wast, en wanneer je weg gaat doe je dit weer. Ook werken wij in Nederland in de meeste gevallen met handschoentjes die we wanneer we bij de patient weg gaan weggooien. Hier gebeurd dat niet. Er worden geen handen gewassen en ook worden de handschoentjes gerecycled (en gaan ze dus een hele dag mee, bij elke patient.) Ik vind het een wonder dat er geen ebola is ofzo.. Maar goed. Ook ruimen ze niets op, wanneer een patient zijn urine laat lopen op de grond laten ze dit liggen en is het de bedoeling dat de schoonmaker het opruimt, hetzelfde geldt voor ontlasting.
De ouderen hier worden bij voornaam genoemd, iets wat ik zelf wel persoonlijker vind. In NL vinden we dit disrespectvol, maar hier weet je gewoon dat het respect er is. Tenminste... Ze zeggen hier geen buenas dias (goedemorgen) als ze de 'patient' wakker maken, nee ze slaan even (zachtjes) op het been en dan sleuren (ja echt sleuren..) ze degene uit bed. We verstaan dus niet wat ze zeggen dus ik hoop dat de manier van praten respectvol is, maar hoe wij de omgang zien lijkt het zo ruig te gaan.
Wel gaan ze heel goed met ons om. We kunnen gewoon lunchen om 12 uur, en dit kost ons niets. En als er wat is kunnen we ze altijd vragen, ze doen wel heel erg hun best voor ons. Dat merk je wel.
Ook de communicatie met de ouderen/patienten verloopt beter dan gedacht! Ze verstaan ons dan wel niet, maar toch begrijpen ze je wel door je lichaamshouding. Dit vind ik zelf erg leuk om te zien.
Ook zeggen ze de hele tijd tegen ons : guapo guapo, wat dus beautiful betekend. En willen ze de hele tijd 2 kussen geven. De omgang is hier dus persoonlijker/ minder afstandelijk dan in NL.
Dat vind ik wel fijn van hier, het voelt vriendelijker en minder afstandelijk.
Ook hebben we nogsteeds geen wifi in het appartement. Ik hoop zo dat we dit snel kunnen krijgen, maar we zijn er mee bezig! Tot nu toe zijn we al blij dat we op school kunnen internetten.

Ook hebben we fietsen!!!!! Carmen, onze contactpersoon hier (die trouwens engels spreekt) had fietsen thuis. Dus kwam ze ons zondagochtend ophalen om naar haar huis te gaan. Eenmaal aangekomen bij haar huis keken wij onze ogen uit, een huis kan ik het niet noemen, eerder een villa! WAUW wat wonen zij (haar man en 2 kinderen) mooi! En ook hadden ze 11 pasgeboren (nouja, 2 maanden geleden) kittens!!!! Dus wij vermaakten ons daar wel even. Ze zijn hier trouwens ook heel gastvrij want we werden meteen op de thee gevraagd. Carmen heeft 2 kinderen: een jongen van 21 en een meisje van 23. Binnenkort gaan we eens lunchen bij hun thuis en gaan we kennis maken met haar kinderen zodat we amigo's kunnen worden en zij ons plekjes hier in deze omgeving kunnen laten zien. Heb er nu al zin in :)

De chronologie van deze blog is er eigenlijk niet... Maar goed.
Gister avond toen we net lekker aan onze warme chocolademelk met slagroom en pepernoten zaten werd er ineens aangebeld (ongeveer om 22.30 uur), dus wij nemen op (we wonen in een appartementencomplex) en horen ineens aan de andere kant van de lijn een vrouw heel boos praten in het spaans! Tenminste wij denken heel boos. Ze had het over internet en school en morgen... En nog veel meer woorden, maar die verstonden we niet. Dus toen hadden we maar opgehangen. Ze stond waarschijnlijk bij het hek en rammelde hier aan en schreeuwde... Heeeel vaag! Dus wij Carmen maar bellen om te vragen wat we hier mee moesten. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en hoorden we niets meer van haar. Waarschijnlijk was het gewoon iemand uit de buurt die niet helemaal spoorde.

T is alweer een heeel lang verhaal aan het worden, dus ik stop maar. Voordat jullie in slaap zijn gevallen.. ;-) Lekker slapen dan alvast, foto's staan op Facebook en hasta pronto!

(dat waren al een stuk meer spaanse woorden dan in de vorige blog's :P) Ciao!