A second place that I may call home

Nog minder dan 3 weken te gaan, en dat ik ze tel is al erg genoeg. Want dit is al het begin van afscheid nemen. En dat wil ik helemaal niet. This is a new place that i can call home. And im gonna miss the people so much! Ik heb hier hele speciale mensen ontmoet, en ik ga ze echt echt echt missen. Het afscheid nemen van Nederland vond ik lastig, maar het afscheid nemen van hier is nog veel moeilijker omdat je weet dat wanneer je ooit weer terug kan komen, alles is veranderd. Je huis is niet meer van jou en ook ben je hier niet meer om te werken. En dat maakt het zo raar en moeilijk. En tuurlijk ben ik blij dat ik deze kans heb gekregen, je moet eens weten hoe gelukkig ik hier mee ben (maar dat lees je ook wel als het goed is). En dat maakt het afscheid ook zo moeilijk. Ik heb hier zo veel geleerd, en niet alleen over de vele verschillen tussen de culturen, maar ook over mezelf. Ze roepen altijd dat je door dit soort ervaringen jezelf een stuk beter leert kennen 'dat je jezelf tegenkomt'. In de eerste paar weken (lees: 2 maanden) dacht ik dat dit bullshit was, want ik merkte helemaal niets. Ik was nog steeds hetzelfde. Maar nu ik er over na ga denken merk ik wel dergelijk verschil, verschil in hoe ik over dingen na denk. En ook over wie ik ben. Geinig om dit te merken, ook raar. En wat ook vreemd is, is dat ik te veel in het Engels ga denken (ja Engels, was het maar Spaans...). Dus in Nederland maar een taalcursus Nederlands gaan volgens misschien?

En ik schrijf nu al alsof ik morgen vertrek, maar nee we mogen gelukkig nog 19 dagen hier zijn. We kunnen nog 19 dagen genieten van de bijzondere mensen hier en de mooie natuur en stad. En de sinaasappelbomen. Haha, want die zijn ook vol op in de 'bloei', niet alleen in een boomgaard, maar gewoon overal. En ook het heerlijke lente weer en de vogeltjes en bomen waar nog bladeren aan zitten. Ik kan daar zo van genieten.
En wees niet bang, er zijn ook een paar dingen waar ik bij thuiskomst weer zin in heb; mijn familie weer zien, en lieve vrienden. Het paardrijden met mijn lieve topper en de gezelligheid in huis (kaarsjes, kerstboom en kachels).

Wat wel een tegenvaller is, is dat we amper iets horen vanuit Nederland (lees vooral: school). Misschien komt het omdat ik deze blog bij hou en jullie lezers dan genoeg weten. En het klopt ook dat ik hier heel veel op schrijf, maar ik weet niet (precies) wie deze blogs lezen. Maar het niets horen vanuit school is wel een kleine tegenvaller, en ook wat vreemd. (Sylvia en Petra, jullie behoren niet tot die categorie) haha.
En ook ben ik heel erg benieuwd naar wat jullie als lezers willen weten. Want de dingen hier worden voor mij als zo vanzelfsprekend, ik weet niet meer waar ik over moet schrijven hoor. Dusss als je vragen hebt of je wil iets weten; don't be afraid to ask!! :-)

Nu ik dit schrijf zit ik heerlijk bij de Starbucks in Sevilla met een koffie en een muffin, even zodat je er een beeld bij kan visualiseren. Dat is nog een van de redenen dat ik het hier ga missen. Maar nu kan ik er nog lekker van genieten, en zoals je leest doe ik dat zeker.

Volgende week gaan we op stage helpen met de kerst voorbereidingen, want die zijn hier al in volle gang. Gezellig! Maar het is wel fijn om thuis (in Nederland) te zijn met kerst.
En wat nog meer fijn is aan Nederland is dat je de mensen begrijpt, dat je kan communiceren. Dat is hier ook niet onmogelijk, maar het is toch altijd moeilijker in een 'vreemde' taal. Ik doe echt heel erg hard mijn best om weer zin in het naar Nederland komen te krijgen, maar dit is echt heel erg lastig hahahaha.
En het stage lopen in Nederland is ook wel fijner, of beter gezegd makkelijker. Door de communicatie natuurlijk maar ook omdat het beroep verpleegkundige/ verzorgende hier zo anders is dan in Nederland. Wij leren de dingen heel erg breed, maar hier is het wassen van de mensen een vak op zich, en is er weer een ander iemand voor het stimuleren van de zelfredzaamheid, en het verzorgen van de wonden.

Om even lekker onchronologisch verder te gaan, afgelopen weekend zijn we met een vriendin mee gegaan naar haar huis. Wauuww! Ze woont echt mooi, midden in de natuur. Haha. Geen buren in het zicht, een paard, kippen en een hele boomgaard om haar huis heen. Verwacht geen villa, nee een gewoon simpel huis. Knus! Het was heel gezellig, ondanks het niet echt kunnen spreken met elkaar (lees: schrijven via google translate).
En gister zijn we met een vriend naar Sevilla geweest, hij heeft ons wat plekjes laten zien die we nog niet hadden gezien en hierna hebben we in Bormujos (klein stadje) wat gegeten. De sla vloog door de lucht, dus dat zegt wel wat over het niveau van de avond ;p

Nou lieve lezers, ik ga even verder genieten van mijn koffie en van de dagen die ik hier nog heb. Ik lees graag de dingen die jullie graag zouden willen weten ;) (als die dingen er zijn).

¡Hasta luego!